1η μέρα στη Fair Τrade Hellas…
Φέτος το καλοκαίρι θα έμενα για δυο εβδομάδες στην Αθήνα, και μιας που είχαν τελειώσει τα σχολεία είχα άφθονο ελεύθερο χρόνο. Έτσι αποφάσισα να δοκιμάσω τη εθελοντική εργασία. Την οργάνωση τη γνώρισα από κάποιους φίλους μου και το περιεχόμενο της μου κέντρισε το ενδιαφέρον διότι με την προσφορά μου θα βοηθούσα τους παραγωγούς προϊόντων στις αναπτυσσόμενες χώρες να πετύχουν καλύτερους όρους συναλλαγών και ταυτόχρονα θα βοηθήσω στη προώθηση της βιώσιμης γεωργίας.
Κατά τη γνώμη μου, αυτή η οργάνωση είναι άκρως σημαντική καθώς αγωνίζεται για την ισότητα στις διεθνείς εμπορικές σχέσεις μέσω διαλόγου, διαφάνειας και σεβασμού. Επίσης θεωρώ πολύ σημαντικό το έργο της για το λόγο ότι ελαχιστοποιεί τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις και ευαισθητοποιεί με δράσεις τους πολίτες. Την ίδια μέρα μπήκα στην ιστοσελίδα της οργάνωσης και πληροφορήθηκα σχετικά με τις δράσεις και τα προϊόντα που προωθούνται. Αφού ήμουν πλέον αποφασισμένη, τηλεφώνησα στο γραφείο της οργάνωσης και μου είπαν ότι οι πόρτες ήταν ανοιχτές για να περάσω όποτε μπορώ.
Στις 5 Ιουνίου στις 10:00 το πρωί ήμουν μπροστά στο κτήριο της οργάνωσης. Χτύπησα το κουδούνι και με υποδέχτηκαν με χαρά. Η κ. Ειρήνη με ξενάγησε στο χώρο του κτηρίου, μου παρουσίασε τους συναδέλφους της, μου είπε λίγα λόγια για την οργάνωση και με ενημέρωσε για τις δράσεις της.
Μία από αυτές είναι η εφαρμογή «map your meal» την οποία την επεκτείνουν μέρα με τη μέρα εδώ και ένα χρόνο. Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα και ήθελα οπωσδήποτε να βοηθήσω σε αυτό το τολμηρό έργο με όποιο τρόπο μπορούσα! Μου δόθηκε η δυνατότητα να σκανάρω τους κωδικούς προϊόντων και να ξεχωρίζω τα προϊόντα που δεν έχουν περαστεί ακόμη στην εφαρμογή. Ύστερα βοήθησα στην οργάνωση των προϊόντων στην αποθήκη και στη μετάφραση σύντομων κειμένων από αγγλικά σε ελληνικά με σκοπό να μπουν σε ενημερωτικά φυλλάδια της Fair Τrade μετά από έλεγχο.
Η ώρα πέρασε χωρίς να το καταλάβουμε και έπρεπε να φύγω δυστυχώς. Ζήτησα να μου δώσουν ενημερωτικά φυλλάδια της οργάνωσης για να τα μοιράσω σε φίλες μου, τους χαιρέτησα όλους και έφυγα. Ένα ήταν το σίγουρο. Θα με ξαναέβλεπαν πολύ σύντομα.
Ζωή, 15 χρονών
